ZWIADOWCY

Na pewno większość z Was kojarzy serię Zwiadowcy. Dla mnie to są książki mojego życia! Kiedy wpadłam na nie przez przypadek w miejskiej bibliotece i zaczęłam czytać, wyszły dopiero dwie części. Nigdy nie zapomnę, jak w sobotę (tak, to była sobota) pędziłam w strugach deszczu do biblioteki po tom 3, którego wtedy jeszcze nie było! Jeśli chodzi o książki, to chyba nigdy w swoim życiu nie byłam tak nieszczęśliwa, jak wtedy!

Potem dostałam 4 początkowe części w czteropaku razem z mapą, piątą na urodziny, kolejne też mi tak kapały, jak tylko wyszły. Pamiętam, jaką miałam radochę, kiedy wyszedł 7 tom, który okazał się być wspomnieniem wydarzeń sprzed kilku lat, dziesiąty tom dostałam w liceum od klasy na osiemnastkę…

Udało mi się nawet być na spotkaniu autorskim z Johnem Flanaganem, zdobyć jego autograf i cyknąć sobie z nim fotkę!

Uwielbiam tę serię i w każdym jej tomie jest coś, co naprawdę bardzo mi się podobało. Niestety wszystko, co dobre, kiedyś się kończy. Od kiedy pojawiła się Maddie (której naprawdę nie znoszę), dla mnie nie jest to już ta sama seria. Może bardziej by mi się to podobało, jakby to wyszło jako osobny projekt, tak jak na przykład Wczesne lata (które swoją drogą były genialne!). Tak się niestety nie stało…

Na koniec muszę przyznać, że kiedy czytałam ostatni, 17 tom, nie sprawiało mi to już w ogóle radości (z reszta tak jak dwa poprzednie). Nie wiem, może to jest kwestia tego, że tyle już przeczytałam książek Flanagana (niektóre nawet po kilka razy, wszystkie tomy Drużyny też mam za sobą), przez co nic mnie już w tych książkach nie zaskoczyło… a może to jest po prostu kwestia tego, że już jestem na to za stara? Nie wiem, ale mam nadzieję, że ten 17 tom jest już rzeczywiście ostatnim i nic więcej już nie będzie. Jak kocham tę serię, tak mam nadzieję, że to już naprawdę koniec!